یا مهدی ای کاش با تو افطار کنیم روزه یمان

هدیه ای از جانب خداوند!

دوست دارمش زیرا تو خواسته ای برای اعتبار من................ای تمامی عشق

خواهرم روز عقایدت مبارک

چشم تو ، فدای همه چشم چرانهای شهر ...

کنارخیابان شریعتی چند موتور سوار دارند دختری را به زور سوار می کنند که روحانی جوانی برای کمک به دخترک، به سمت آنان می رود

شیشه نوشابه ای را خرد می کنند و چشم راست فرزاد را می درند...پزشک می گوید چشم او تخلیه می شود

روحانی جوان قبل از بیهوشی می گوید" الحمدلله به قیمت یک چشم موفق شدیم ناموس مردم را نجات دهیم "

چشم تو ، فدای همه چشم چرانهای شهر ...

فدای همه جوانهایی که کنار کهف الشهدا با دوست دخترشان برف بازی می کنند !

فدای چشم هیز کارمندانی که دنبال صید ارباب رجوع بی سرپرست و جوانند...

سلامتیه راننده تاکسی هایی که ....

گفت به سلامتیه اون راننده تاکسی که توی این گرما کولر ماشین ش رو برای چادری ها روشن می کنه. 

وباز هم! به سلامتیه اون بانوی چادری که اگر کولر هم براش روشن نکنن بازم به چادرش افتخار می کنه.

پوستر حجاب و عفاف

روزه دار واقعی در بیان امام رضا علیه السلام

بدان (ای روزه دار) خدای رحمتت کند، که براستی روزه ستر و حجابی است، که خداوند او را بر زبانها و گوشها و چشمها و سائر جوارح زده است ... تا آنکه به سبب روزه (آنها) را از آتش بپوشاند (و حفظ کند). و مسلما خداوند برای هر یک از جوارح، حقی برای روزه قرار داده، پس هر کس حق آن عضو (حق چشم، ندیدن حرام، حق زبان، بسته بودن از حرام و ...) را ادا کند، روزه دار (واقعی) است و هر کس چیزی از این حقوق را ترک کند به میزانی که ترک کرده از فضل (و اثر) روزه ی خود کاسته است. (2)
امام رضا (علیه السلام) همچنین در پاسخ به پرسش محمد بن سنان درباره فلسفه روزه می‏ فرماید: « علة الصوم لعرفان مس الجوع والعطش لیکون ذلیلا مستکینا مأجورا محتسبا صابرا، ویکون ذلک دلیلا له علی شدائد الآخرة، مع ما فیه من الانکسار له عن الشهوات، واعظا له فی العاجل، دلیلا علی الآجل لیعلم شدة مبلغ ذلک من أهل الفقر والمسکنة فی الدنیا والآخرة ".(3)
علت روزه از برای فهمیدن الم و درد گرسنگی و تشنگی است، تا بنده ذلیل و متضرع و ماجور و صابر باشد و بفهمد شدائد آخرت را، علاوه بر این که در روزه امیال نفسانی شکسته شده و موعظه ای هست برای امر آخرت و آگاهی از حال اهل فقر و فاقه در دنیا و عقبی.

خدایا...

ذکر های آرامش دهنده

نوشته های روی درهای جهنم

پیامبر اسلام (ص) در سفر عظیم آسمانی معراج با همسفر گرامی خود جبرئیل از بهشت و جهنم دیدن کرده ٬ انواع نعمتهای درخشان بهشت را از نزدیک دیدند ٬ شعله های وحشت آور و عذابهای گوناگون دوزخ را نیز مشاهده کردند. دیدار به پایان رسید ٬ آنگاه عزم مراجعت نموده و آنجا را به قصد خروج ترک کردند. هنگام مراجعت ٬ جبرئیل از رسول خدا (ص) پرسید : آیا آنچه که بر روی درهای بهشت و جهنم نوشته شده بود ٬ خواندی یا نه ؟ حضرت فرمود : نه نخواندم. باید برگردیم و با هم آن نوشته ها را بخوانیم. به این ترتیب ابتدا از درهای بهشت دیدن کردیم و سپس به دیدار نوشته های درهای جهنم رفتیم و دیدیم سخنانی روی درهای هفتگانه دوزخ به این ترتیب نوشته شده است :

در درب اول - کسی که می خواهد در روز قیامت برهنه نباشد ٬ در دنیا برهنگان را بپوشاند. کسی که می خواهد در روز قیامت تشنه نباشد تشنگان را در دنیا سیراب کند و کسی که می خواهد در روز قیامت گرسنه نباشد ٬ گرسنگان را در دنیا طعام دهد.

در درب دوم - آن کس که امیدوار به خدا بود سعادتمند است. آن کس که از خدا ترسید از حوادث محفوظ و ایمن است. آن کس که به غیر خدا امیدوار است و از غیر خدا می ترسد٬ هلاکت و غرور او را گرفته است .

در درب سوم - سه طایفه مورد لعن خداوند هستند : ۱-دروغگویان . ۲-بخیلان. ۳-ستمگران.

در درب چهارم - آن کس که به اسلام اهانت می کند خدا او را ذلیل و خوار کند . آن کس که به خاندان جلیل پیامبر (ص) توهین کند ٬ خدا او را ذلیل و خوار نماید. آن کس که ستمکار را در ستم او بر دیگران کمک کند ٬ خدا او را ذلیل نماید.

در درب پنجم - پیروی از هوا و هوس نکن ٬ چون هوا و هوس در برابر ایمان است. گفتار بی مورد و سخنان زیادی که سود بخش نیست نگو ٬ تا از نظر خداوند نیفتی. یاور ظالم نباش ٬ زیرا بهشت برای ستمگران آفریده نشده است.

در درب ششم - من بر انسانهایی که در راه کسب معاش و سعادت و آبروی خود ٬ تلاش و کوشش می کنند حرام هستم. من به آنهایی که کمک به امور خیریه می کنند و احسان و انفاق می نمایند حرام هستم . من به آنهایی که روزه می گیرند حرام هستم.

در درب هفتم - پیش از آنکه خداوند به حساب شما رسیدگی کند ٬ به حساب خودتان برسید. پیش از آنکه خداوند شما را سرزنش کند ٬ خود را سرزنش کنید. پیش از آنکه شما را به محکمه عدل الهی رهنمون سازند خدا را همواره بخوانید که پس از آن قادر به این کار نخواهید بود .۱