مجتبی احمدی:
حیات طیبه در پرتو تحکیم خانواده محقق می شود. خانواده یک ساخت اجتماعی الهی است که در نظام خلقت بی حکمت نیست. در واقع خداوند نظام اجتماعی را بر اساس شکل گیری روابط خانوادگی و گسترش این روابط بنا کرده است. خداوند نقش رزاقیت را به پدر داده است و نقش ربوبیت را به مادر و احترام به پدر و مادر را بر فرززندان واجب کرده است که استعاره ای است از بندگی و شکر از خالق.
در واقع نظام خانواده استعاره ای است از نظام خلقت که همه نقش ها، جنبه الهی داشته و متذکر وجود خداوند است. در نظام خانوادگی پدری که برای کسب روزی حلال برای خانواده خود تلاش می کند همانند مجاهد فی سبیل الله بوده و در حال عبادت است و مادر نیز که نقش ربوبیت را دارد مادامی که با نیت الهی برای تربیت فرزند تلاش می کند در حال عبادت است و فرزندان نیز که مادام برای کسب رضایت پدر و مادر و تشکر از ایشان تلاش می کنند در حال عبادت هستند. از سویی دیگر خداوند خانواده را مهد و منشاء آرامش و بستر گسترش حب و محبت در بین انسان قرار داده است. پس نظام خانوادگی نظام ذکر و عبادت و حب است و بر حذر دارنده از غفلت و خودخواهی و اضطراب. بنابراین حیات طیبه از خانواده شروع می شود و مادامی که خانواده در یک جامعه ضعیف باشد و یا معنای واقعی و الهی خود را نداشته باشد خشت اول نظام حیات طیبه کج گذاشته شده است.