روزه دار واقعی در بیان امام رضا علیه السلام

بدان (ای روزه دار) خدای رحمتت کند، که براستی روزه ستر و حجابی است، که خداوند او را بر زبانها و گوشها و چشمها و سائر جوارح زده است ... تا آنکه به سبب روزه (آنها) را از آتش بپوشاند (و حفظ کند). و مسلما خداوند برای هر یک از جوارح، حقی برای روزه قرار داده، پس هر کس حق آن عضو (حق چشم، ندیدن حرام، حق زبان، بسته بودن از حرام و ...) را ادا کند، روزه دار (واقعی) است و هر کس چیزی از این حقوق را ترک کند به میزانی که ترک کرده از فضل (و اثر) روزه ی خود کاسته است. (2)
امام رضا (علیه السلام) همچنین در پاسخ به پرسش محمد بن سنان درباره فلسفه روزه می‏ فرماید: « علة الصوم لعرفان مس الجوع والعطش لیکون ذلیلا مستکینا مأجورا محتسبا صابرا، ویکون ذلک دلیلا له علی شدائد الآخرة، مع ما فیه من الانکسار له عن الشهوات، واعظا له فی العاجل، دلیلا علی الآجل لیعلم شدة مبلغ ذلک من أهل الفقر والمسکنة فی الدنیا والآخرة ".(3)
علت روزه از برای فهمیدن الم و درد گرسنگی و تشنگی است، تا بنده ذلیل و متضرع و ماجور و صابر باشد و بفهمد شدائد آخرت را، علاوه بر این که در روزه امیال نفسانی شکسته شده و موعظه ای هست برای امر آخرت و آگاهی از حال اهل فقر و فاقه در دنیا و عقبی.