خانواده؛ خشت اول بنای حیات طیبه

با معلول ها درگیر نشویم علت را رفع کنیم
مهمترین سیاست اجتماعی و فرهنگی هر جامعه ای درونی کردن ارزش ها و هنجارها در بین افراد آن جامعه است که نهاد خانواده برای تحقق این هدف و همچنین پرورش عاطفی و آرامش روحی و روانی در مقایسه با سایر نهادهای اجتماعی همچون نهاد آموزش و پرورش، نهاد رسانه و… موثرتر و کارآمدتر است. از سوی دیگر نظام خانواده نقشی پیشگیرانه و بازدارنده در وقوع ناهنجاری ها و بزهکاری های اجتماعی دارد به عبارت دیگر عمده ناهنجاری ها و نابسامانی های اجتماعی معلول تضعیف و کژ کارکردی نهاد خانواده است. بنابراین نهاد خانواده هم نقش پیشبرنده و محقق کننده ارزش ها را دارد و هم نقش پیشگیرانه و بازدارنده از ناهنجاری ها. پس بسی خطاست که به جای حل مبنایی و اصولی و رفع علت مشکلات و معضلات فرهنگی و اجتماعی به حل معلول ها بپردازیم. از اینرو کارآمد سازی و تقویت جایگاه و نقش خانواده در درونی کردن ارزش ها و پیشگیری از معضلات و ناهنجاری ها باید اساس و هسته اصلی سیاست گذاری و برنامه ریزی فرهنگی و اجتماعی کشور باشد.

انقلاب اسلامی انقلاب خانواده ها بود
در شرایط کنونیِ جامعه ایرانی به دلیل نفوذ و اجرای سیاست های مدرنیزاسیون و تجدد گرایی لیبرال در سال های قبل و بعد از انقلاب و همچنین شرایط فرهنگ جهانی، نظام خانواده دچار آسیب های فراوانی شده است به نحوی که امروز مسئله طلاق و از هم گسیختگی خانواده ها و رواج الگوهای جایگزین غربی برای روابط زناشویی به یکی از معضلات فرهنگی و اجتماعی جمهوری اسلامی تبدیل گردیده است. نباید فراموش کنیم که عمق استراتژیک فرهنگی انقلاب اسلامی در دل خانواده های مکتبی است و انقلاب اسلامی نیز انقلاب خانواده ها بود. بنابراین خانواده یک مقوله حیاتی است که با امنیت فرهنگی و اجتماعی جمهوری اسلامی پیوند خورده است به نحوی که رهبری معظم انقلاب نیز چشم اسفندیار نظام را مسئله زن و خانواده دانستند. بنابراین تمرکز سیاست های اجتماعی دولت حیات طیبه باید معطوف به آسیب زدایی، تقویت بنیاد خانواده و معنا بخشی به این نهاد مقدس باشد.

باید وزرات خانواده و جوانان تشکیل می شد نه ورزش و جوانان
مهمترین معضل سیاست گذاری و برنامه ریزی در حوزه خانواده عدم وجود یک نهاد سیاستگذار و برنامه ریز متمرکز با بازوهای اجرایی گسترده در کشور است. امروز مشکلات نظام خانواده که عزمی جدی را برای حل می طلبند آژیر خطر را به صدا درآورده اند مشکلاتی از قبیل:
۱٫ بالا رفتن آمار طلاق و به تبع آن زنان مطلقه و فرزندان طلاق
۲٫ بالا رفتن میزان تحریکات جنسی در جامعه و بروز پدیده بلوغ زودرس و افزایش روابط عاشقانه قبل از ازدواج
۳٫ بالا رفتن سن ازدواج و تاخیر در تشکیل خانواده به دلیل آداب و رسوم دست و پاگیر و ازدواج های پرهزینه
۴٫ شیوع پدیده خانواده های تک فرزندی و به تبع آن کاهش جمعیت
۵٫ مشکل همسریابی به دلیل کاهش اعتماد اجتماعی و روابط پایدار اجتماعی و پروز پدیده پیر دختران
۶٫ پایین بودن میزان سواد تربیتی والدین و کمرنگ شدن نقش تربیتی خانواده ها
۷٫ پایین بودن میزان سواد زناشویی ، همسرداری، خانه داری و بروز اختلافات بین زوجین
۸٫ رواج بی عفتی و بی حجابی و بروز پدیده تنوع طلبی جنسی
۹٫ و….
متاسفانه خانواده با شرایط کنونی که متولی قوی در کشور ندارد و این آسیب ها و آسیب های بسیار دیگر در لابلای سایر مسائل به دست فراموشی سپرده می شود مظلوم واقع شده است. باید با ارتقاء جایگاه سیاستگذاری، برنامه ریزی و مدیریت خانواده از حالت بین بخشی کنونی به یک نهاد مستقل در سطح وزارت خانه با بودجه مصوب و امکانات و بازوهای اجرایی کشوری عزمی ملی برای حل مشکلات خانواده و بهبود نسل به کار ببندیم وزارتخانه ای با طرح هایی همچون :
• طرح تاسیس صندوق ملی ازدواج به منظور اعطای تسهیلات به جوانان و کاهش هزینه های ازدواج
• طرح ملی مشاور خانواده (همانند طرح پزشک خانواده) جهت اعطای تسهیلات مشاوره ای و تربیتی به خانواده ها با مشارکت حوزه علمیه
• طرح توسعه مشاغل خانگی و مشاغل محله ای به منظور آزادسازی استعداد های زنان و افزایش بهره وری خانواده و جلوگیری از رونق
• طرح ملی عفاف و حجاب در مدارس و محله های کشور به منظور ارتقاء آگاهی های
• طرح متناسب سازی جنسیتی آموزش و پرورش و آموزش عالی
• طرح ملی افزایش جمعیت و بهبود نسل
• و…